Ο Δήμος Στυλίδας εκτείνεται στο βορειοανατολικό τμήμα της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας σε απόσταση περίπου 17 χλμ από την πόλη της Λαμίας και 225 χλμ από την Αθήνα. Χαρακτηριστικό στοιχείο της γεωγραφικής θέσης του Δήμου Στυλίδας είναι το γεγονός ότι βρίσκεται στα όρια της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας με την Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας και σε σχετικά μικρή απόσταση από την πρωτεύουσα της πρώτης (Λαμία), ενώ το γεγονός ότι η Στυλίδα αποτελεί ουσιαστικά το επίνειο της περιοχής προσδίδει στην περιοχή ιδιαίτερο οικονομικό ρόλο. Η πρόσβαση στην περιοχή γίνεται είτε οδικώς, από τον οδικό άξονα ΠΑΘΕ ο οποίος μέχρι σήμερα διατρέχει την περιοχή και την παλαιά εθνική οδό Λαμίας-Βόλου, είτε σιδηροδρομικώς από την τοπική σιδηροδρομική γραμμή Λιανοκλάδι-Λαμία-Στυλίδα.
Σε απόσταση λίγο μεγαλύτερη από μισό χιλιόμετρο από τον φυσικό όρμο που σχηματίζει ο Μαλιακός Κόλπος και ανάμεσα στην παλαιά εθνική οδό Λαμίας-Βόλου και στον οδικό άξονα ΠΑΘΕ βρίσκεται η κωμόπολη της Στυλίδας (γνωστή από την αρχαιότητα με το όνομα “Φάλαρα”), η μεγαλύτερη κωμόπολη της περιοχής, η οποία διαθέτοντας όλες τις υπηρεσίες αποτελεί την έδρα του νέου ομώνυμου Δήμου. Ο νέος Δήμος Στυλίδας περιλαμβάνει τους μέχρι πρότινος Δήμους Στυλίδας, Εχιναίων και Πελασγίας.
Η πόλη της Στυλίδας βρίσκεται στη θέση της αρχαίας πόλης των Φαλάρων, με τα λείψανα των τειχών από την αρχαία πόλη των Aχαιών Φθιωτών να είναι σε μερικά σημεία ακόμα εμφανή.
Με εξαίρεση τους παραθαλάσσιους οικισμούς (όπως η Αγ.Μαρίνα, ο Καραβόμυλος, ο Αχινός και οι Ράχες) που βρίσκονται κτισμένοι σε πεδινές περιοχές, οι υπόλοιποι οικισμοί, συμπεριλαμβανομένης και της Πελασγίας, παρουσιάζουν σημαντικές κλίσεις και υψομετρικές διαφορές μεταξύ των υψηλότερων και χαμηλότερων σημείων τους.
Η Αγία Μαρίνα είναι χωριό και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας και δήμου Στυλίδος, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Φθιώτιδος, στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία και νομού Φθιώτιδος, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Στερεάς Ελλάδας.
Τον Απρίλιο του 1822, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος επικεφαλής 700 ανδρών μαζί με τους Νικηταρά, Δυοβουνιώτη και Υψηλάντη αποβιβάστηκαν στην Αγία Μαρίνα και προσέβαλαν 18.000 Τούρκους στην περιοχή, τους οποίους και καθήλωσαν για 15 ημέρες, μετά και τις ενισχύσεις από τη Μακεδονία υπό τον Αναστάσιο Καρατάσο. Οι έριδες μεταξύ στρατού και πολιτικών δεν επέτρεψαν την αποστολή εφοδίων και το σχέδιο εγκαταλείφθηκε στις 17 Απριλίου. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, ο Ανδρούτσος επανήλθε στην Αγία Μαρίνα και, για να κερδίσει χρόνο, υποσχέθηκε στους Τζελελεντή μπέη και Μουσταφά μπέη Κιαφαζέζη, ότι η Εύβοια και η Στερεά θα δήλωναν υποταγή, εάν τού παραχωρούσαν το αρματολίκι της περιοχής.
Sign in to your account